Sezam czarny

Sezam czarny jest odmianą sezamu szczególnie cenioną w kuchni orientalnej. Przypuszcza się, że sezam indyjski pochodzi z Afryki środkowej, ewentualnie z Bliskiego Wschodu. Była to pierwsza roślina, z której pozyskiwano olej. Od wieków uprawiany jest w Afryce i Azji, od dwóch tysięcy lat w Chinach. Pierwsze wzmianki o uprawie pochodzą z Babilonu, gdzie nazywano go „przyprawą bogów”. W starożytności uprawiano go również w Indiach i Azji środkowej oraz Grecji, nie ma natomiast dowodów, że znany był w Egipcie faraonów. Nazwa rośliny wywodzi się z arabskiego słowa „saasim” lub „simsim”.

Ziarna sezamu zawierają prawie 50% tłuszczu, głównie wielonienasyconych kwasów tłuszczowych, 18% białka, dużo cynku i witaminy E, sporo żelaza (14,5 mg). To jedno z najbogatszych źródeł wapnia, w 100 g sezamu zawarte jest aż do 1160 mg tego pierwiastka, i to w korzystnym stosunku do magnezu przypominającym proporcję w mleku kobiety, co ułatwia jego przyswajanie przez organizm ludzki. Dla porównania mleko krowie zawiera 118 mg wapnia, jaja kurze 65 mg, mleko kozie 120 mg, a różne sery od 250 do 850 mg. Ziarna sezamu zawierają ponadto fitosterole, które są roślinnymi sterydami. Niektóre badania wskazują, że obniżają one poziom złego cholesterolu we krwi, chronią przed chorobami serca i zapobiegają nowotworom prostaty. Roztarte ziarno sezamu w połączeniu z ciemnym chlebem tworzy pełnowartościowe białko roślinne (dobre połączenie aminokwasów).

Według medycyny chińskiej sezam czarny należy do żywiołu Ziemi (smak słodki) i ma wspierać pracę żołądka, wątroby, trzustki-śledziony, nerek, płuc i serca. Przypisuje mu się działanie ogólnie wzmacniające , regulujące miesiączkę, zwiększające produkcję mleka u matek karmiących, a także zwalczanie objawów reumatyzmu. Sezam czarny ma mieć znacznie silniejsze działanie od sezamu zwykłego i uważa się go za pokarm silnie regenerujący organizm. W Indiach nasiona sezamu czarnego stosowne są jako pożywienie na chłodną i wilgotną porę roku.

Produkt rolnictwa ekologicznego.